Γραμμές ley και γήινη ιερή γεωγραφία

Δεν υπάρχει αρχαίος πολιτισμός που να πίστεψε πως η Γαία ήταν πάντα ένας πλανήτης ο οποίος τριγύριζε μόνο αδιάκοπα και μονότονα .στο διάστημα μαζί με όλους τους υπόλοιπους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Όλοι οι αρχαίοι λαοί λάτρευαν τη Γη, τη σέβονταν, απέδιδαν σε αυτή μυστηριακές δυνάμεις και συνεχώς βρίσκονταν σε αναζήτηση αποκωδικοποίησης όλων των μηνυμάτων που εκείνη έστελνε, είτε επρόκειτο για ένα φυσικό φαινόμενο είτε για κάτι πιο ανορθόδοξο και μη συμβατικό.

Όλες οι γνώσεις που αποκόμισαν από την πνευματική τους σύνδεση με τη γήινη σφαίρα και τις παρατηρήσεις τους στο πέρασμα των αιώνων, σχετικά με την ενεργειακή της επίδραση, εκφράστηκαν κατά ένα μέρος στην επιλογή των σημείων στα οποία έκτιζαν μεγαλιθικά αρχιτεκτονήματα, αρχαίους ναούς ή άλλα λατρευτικά μνημεία. Η μελέτη αυτών των μνημείων από τις επόμενες γενιές και οι μετρήσεις και οι έρευνες που έγιναν καθιέρωσαν το πεδίο που αφορά το ηλεκτρομαγνητικό πλέγμα της Γης και τις γραμμές ley (ley-lines).

Οι γραμμές ley είναι ενεργειακά ρεύματα τα οποία διατρέχουν τον πλανήτη, ανεξάρτητα από το αν τα σημεία από όπου περνούν είναι εύφορα ή όχι, και δίνουν ιδιαίτερη δυναμική ειδικά εκεί όπου διασταυρώνονται. Οι διασταυρώσεις των γραμμών, τα λεγόμενα εστιακά σημεία, δίνουν την πιο ισχυρή ενέργεια και σε τέτοιες διασταυρώσεις είναι που χτίστηκαν πασίγνωστα οικοδομήματα όπως οι Πυραμίδες, η Ακρόπολη, το Μάτσου Πίτσου κ.ά. Ανάλογα με το ανάγλυφο του εδάφους η φόρτιση μπορεί να παρουσιάσει διακυμάνσεις. Σε τοπία με απαλό ανάγλυφο, για παράδειγμα, η ενεργειακή ορμή είναι μειωμένη.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, κάτω από αυτές τις γραμμές τη γη τη διατρέχουν και υπόγεια ρεύματα, τα οποία ενισχύουν τη δυναμική στην επιφάνεια. Στην ουσία πρόκειται για ρεύματα κοσμικής ενέργειας που οι αρχαίοι γνώριζαν και ήξεραν πώς να διαχειριστούν, αν και για εμάς αυτός ο τρόπος παραμένει άγνωστος. Αυτήν τη γνώση την κατείχαν σε μεγάλο βαθμό αρχικά τα ιερατεία, γι’ αυτό και πάρα πολλοί ναοί όλων των δογμάτων είναι κτισμένοι σε αντίστοιχα σημεία. Αυτό εξηγεί επίσης και τον λόγο για τον οποίο ακόμα κι αν καταστρεφόταν ένα αρχαίο οικοδόμημα επάνω στα ερείπιά του έχτιζαν αιώνες μετά κάτι άλλο, παρότι θα μπορούσαν να το κάνουν σε κάποιο άλλο σημείο.

Στη σύγχρονη εποχή υπήρξαν σχολές από διαφορετικές χώρες που ασχολήθηκαν με τη μελέτη του γήινου ηλεκτρομαγνητικού πλέγματος και κατασκεύασαν κι αντίστοιχους χάρτες. Εκείνος όμως ο οποίος άνοιξε τον δρόμο για περισσότερο εμπεριστατωμένη παρατήρηση κι έδωσε όνομα στις ενεργειακές αυτές αρτηρίες ήταν ο Βρετανός Alfred Watkins, ο οποίος υπήρξε φωτογράφος, αυτοδίδακτος αρχαιολόγος και τοπογράφος. Ο Watkins έδειξε αρχικά ενδιαφέρον για τη μελέτη του βρετανικού τοπίου. Κατόπιν εστίασε στις κατασκευές που βρίσκονταν σε ευθυγράμμιση, πολλές φορές σε μεγάλες αποστάσεις, και εξέφρασε την πίστη ότι πολλοί μεσαιωνικοί ναοί ήταν χτισμένοι επάνω σε αόρατες ενεργειακά φορτισμένες γραμμές. Ταυτόχρονα, θεωρούσε πως αυτές οι αρτηρίες ήταν δρόμοι που ακολουθούσαν όσοι ασχολούνταν με το εμπόριο. Τις μελέτες του αυτές καθώς και τις μελέτες μεταγενέστερων ποτέ δεν τις αποδέχτηκε η κοινότητα των επιστημόνων, χαρακτηρίζοντάς τες ψευδοεπιστήμη.

Σε ό,τι αφορά την Αρχαία Ελλάδα, εκείνος που πίστευε στο γήινο πλέγμα ήταν ο Πλάτωνας. Μάλιστα τα λεγόμενα πλατωνικά στερεά, το εξάεδρο, το τετράεδρο, το οκτάεδρο, το δωδεκάεδρο και το εικοσάεδρο αντιστοιχούσαν, με βάση τη διδασκαλία του, σε κάποιο από τα φυσικά στοιχεία (αέρας, νερό κ.λπ.) και μάλιστα στη Γη υπήρχαν με τη μορφή μιας εξελικτικής διαδικασίας. Ο Πλάτωνας θεωρούσε ότι συνυπήρχαν σε διαφορετικούς σχηματισμούς διάσπαρτα σε όλο τον πλανήτη κι έτσι υπήρχε ενεργειακή ισορροπία, όπως στη φύση επιτυγχάνεται πάντα η ισορροπία με τα στοιχεία και τις εναλλαγές αυτών.

Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν αναπτύξει το σύστημα της γαιωδεσίας, όμως ήταν πιο σύνθετο, δεν περιλάμβανε μόνο τις γραμμές ley. Πιο συγκεκριμένα, στον ελλαδικό χώρο εφαρμόζονταν οι τριγωνισμοί, δηλαδή κατασκευές μνημείων τα οποία σχημάτιζαν τρίγωνα. Όμως δεν δινόταν έμφαση μόνο στην ευθυγράμμιση, αλλά και στην αναλογία των μεγεθών. Σημεία τα οποία συνδέονταν μέσω τριγώνου ήταν πανίσχυρα, άλλωστε το τρίγωνο ως σύμβολο δηλώνει τη ροή, και στόχος πάντα ήταν η συγκέντρωση και η διάχυση της δυναμικής που συγκέντρωνε αυτό το δαιδαλώδες αρτηριακό σύστημα. Ανάλογα με την κατεύθυνση των μνημείων και όλων των υπόλοιπων κτισμάτων, η ενέργεια έβρισκε στα συγκεκριμένα σημεία έναν χώρο συσσώρευσης, έναν χώρο όπου δημιουργούνταν κάτι σαν ηλεκτρικές εκκενώσεις τις οποίες οι άνθρωποι της εποχής εκείνης ήξεραν να κατευθύνουν, να διαχειρίζονται και να εναρμονίζονται με αυτές.